Ο έρωτας περνάει από το στομάχι

Το μητρικό φίλτρο

Υπάρχει το μητρικό ένστικτο? Κάθε κοριτσάκι που γεννιέται θέλει ενστικτωδώς κάποια στιγμή στο μέλλον να γίνει μάνα? Κι αν αυτό το περί ου ο λόγος κοριτσάκι δεν μεγάλωνε περιστοιχισμένο από κούκλες τύπου μωρουλίνι-κατρουλίνι, αν στο νηπιαγωγείο δεν απάγγελλε ποιηματάκια του στυλ "είμαι μια καλή μανούλα και καλή νοικοκυρούλα", αν δεν είχε μια γιαγιά/μαμά/θεία/ξερω-γω-τί να της πιπιλάει το μυαλό "δασκάλα, η καλύτερη δουλειά για μια γυναίκα", θα σκεφτόταν ποτέ να κάνει παιδιά?

Υπάρχει βέβαια και το κοριτσάκι που μικρή νομίζει ότι είναι αγόρι. Προσπαθεί να κατουρήσει όρθιο. Παίζει κυνηγητό με τα αγόρια της γειτονιάς, με πλέιμομπιλ και αυτοκινητάκια. Η μαμά της τής μιλάει για την παγκόσμια ειρήνη και τα παιδάκια που πεθαίνουν στη Σομαλία από την πείνα. Ο παππούς της τής λέει τα βράδια ιστορίες με ιππότες που ζουν χίλιες μύριες περιπέτειες και πολεμούν δράκους και τέρατα, όχι για να σώσουν-παντρευτούν-γκαστρώσουν (με αυστηρή χρονολογική σειρά) μια καημένη, ανήμπορη πριγκίπισσα και να ζήσουν χάπιλυ έβερ άφτερ, αλλά για την ελευθερία και τη δημοκρατία ή έστω για το γαμώτο.

Το κοριτσάκι μεγαλώνει. Οι φίλες της κάνουν μακροχρόνιες σχέσεις με τύπους που δεν ταιριάζουν, γιατί, μήπως η Ωραία Κοιμωμένη ήξερε σίγουρα αν ταιριάζει με τον πρίγκιπα? Την έσωσε όμως, δεν την έσωσε? Τι θα γινόταν η Ωραία Κοιμωμένη αν δεν την είχε ξυπνήσει ο πρίγκιπας? -Αποκλείεται να είχε ξυπνητήρι? -Ωχ πια, εσύ δεν τρώγεσαι, δεν θα σοβαρευτείς ποτέ.

Μια ωραία πρωία, όμως, το κοριτσάκι αντίκρισε τη ροζ γραμμή που δεν πίστευε ότι θα ’βλεπε για αρκετά χρόνια ακόμα. Ταράχτηκε, δεν λέω. Μετά από λίγο όμως το ’νιωσε. Το περιβόητο φίλτρο, που νόμιζε ότι δεν διέθετε, ξαφνικά ανάβλυσε από μέσα της. Όπως και να ’χει, δεν είναι μικρό πράγμα να ξέρεις ότι κουβαλάς μια ζωή μέσα σου. Και πάντα πίστευε πως τη ζωή πρέπει να την υπερασπιζόμαστε, κι αυτή θα μας ανταμείψει. «Ναι, αυτό θα κάνω», σκέφτηκε κι ως μοντέρνος ιππότης έβγαλε το σπαθί από τη θήκη και ας ήξερε ότι κινδύνευε να τραυματιστεί. «Αφού σε άφησα να βρεθείς στην ανάγκη μου, θα σε φροντίσω. Μην ανησυχείς, ακόμα κι αν μείνουμε μόνο εσύ κι εγώ, θα τα καταφέρουμε μια χαρά. Θα σε προστατέψω». Η ζωή όμως αποφάσισε να φροντίσει μόνη της τον εαυτό της και το ’βαλε στα πόδια.

Καλά λένε πως τα παιδιά ξέρουν περισσότερα από τους μεγάλους.

(4/2006)

Why I Hate Reading Maps

I have unrolled a map
onto my kitchen table
and put one finger
where you are and
another where I am.

The space between
is only inches. That close,
I could feel you breathing.
I could reach out and
run my fingers through
every strand of your hair,
touch your lips and
barely need to move.

In the corner of the map
there is a guide for judging scale:
every inch a hundred miles
full of roads and rivers and trees,
the guide a sharp reminder
that you are where you are
and I am where I am,
inches apart.

Gabriel Gadfly

3 things I miss from Italy

• Crema di limoncello (that's what heaven must taste like)
• Malvasia (I would sell my soul for a bottle right now)
• Francesco (did I mention they are at random order?)

One yellow spring photo